STIŽU IZ MLADALAČКIH LAVIRINATA
stižu iz mladalačkih lavirinata
tanani
pod cvetnim suncobranima
zajapureni kao usedelice na gradskim trgovima
u čijim se klozetima ugnezdio zadah
pohlepnih onanista i prostitutki
sredovečnih ćelavaca i blaženih dokoličara
koji krezubost svoje ludosti
prikrivaju poluzaboravljenim manirima
spletkara
što u nabreklim neseserima
kao u kamiljim grbama
nose uredno složene
raznobojne uzorke svojih bivših
i budućih lica
stižu sa neosvojenih vrhova dokolice
sa maglom okrunjenog olimpa
čiji vrh kao materinska dojka
smokvastom bradavicom
dotiče zečju usnu nebeskog svoda
spokojno i sigurno poput mrtvačkog pokrova
prebačenog preko haosom življenja
uznemirene svetine
spremni na đavolske poduhvate
strpljivo pripremane od rođenja
krunišu svoje nerođene potomke
začete u jazbinama materica
komično prostodušnih device
u čijim školjkastim dupljama
alhemija požude od pogleda i sna
eksplodira kao paklena jabuka
iz rajskog vrta
koji su preorali isusovi tužici
njihove mrtve misli
vaskrsavaju iza niskih čela
i belasaju se u zatamnjenim umovima
u neprozirnim okeanima bezumlja
kao vatirani trbuščići zelenookih riba
pomorenih protivprirodnim bludom
zaustavljaju se pred rumenilom svitanja
kao pred bordeljskim fenjerima
okačenim pred ulazom u barokna svetilišta
podignuta pod falusolikim stubovima
gordo uzdignutim i spokojnim
u svojoj mermernoj ukrućenosti
poput našminkanih skeleta dugovratih gmizavaca
koje je oglodala evolucija
zadah koji šire prolazeći
taloži se na stepeništa i pločnike
na siva trupla kuća napuštenih gradova
čija agonija neće prestati
dok totemi od orahovine
kao kudravi pratioci gubavaca
ne odigraju svoj dodolski ples
pod čađavim krovom
savetovališta za alkoholičare
ČAST
čast ne dolazi s godinama koje su prošle
i ostavile masne mrlje po stolovima i podu
da me podsećaju na rat
ona se kupuje
kao konac ili breskva sa mladežom ispod pazuha
koji miriše na palmine suze
ili otkinute lale uvijene u laneno platno
čast ima bodlje i opijum na usni
sa koje kaplje bela sluz i otiče u zenice
da ih ispuni i zamagli im vid
ja je imam u šaci i mogu da je gledam
da joj kidam latice i pijem krv
gustu i natrunjenu zvezdama i bobicama lipe
vučem je za uši i nos
dok se ne oznoji od stida koji je slomi
i urlikne da joj naprsnu bubne opne
ljuljam je i pevam joj songove
da ne izgubi samopouzdanje i ubije se
u noći punog meseca
ili se pretvori u vukodlaka sa očima zebre
čiji su preci odlazili na pojilo
kao na pogreb
i vraćali se sakati i nedoklani
sa robijaškim brojevima utisnutim na čelo
čast se može upotrebiti ili ostaviti da trune
i širi smrad u javnim kućama
i sirotinjskim četvrtima
crnim kao ispljuvak jetre zaražene melanholijom
ona se može namazati na lice
popiti kao mleko
ili upotrebiti kao sredstvo za kontracepciju
sa njom je moguće izaći u šetnju
igrati tenis
zvoniti na uzbunu
ili otvoriti konzervu sa filetima skuše
iz južnih mora koja će postati led
kad se zemlja ohladi i počne da zuji
u kosmosu
kao elisa koja je pojela kelj
čast se može častiti
ili obeščastiti
što zavisi od njene želje
i rasporeda zvezda nad kontinentima
koji miruju među njenim dojkama
i butinama
kao drogirani maloletnici
u memljivim haustorima i parkovima
školskim zbornicama i sudnicama
u koje se uvuklo prokletstvo
sa zvončićima oko vrata i zglobova
da najavi skori dolazak mesije
i novo vreme
bez satova
bez stida
i bez časti
ČUDA SE DOGAĐAJU BEZ PRAVILA
vrisak kojim se oglašava pesnik
nag do pojasa
ruku podignutih ka elektricitetom ispunjenim
listićima šljive
oslepi pse lutalice
što kisnu gladni
okupljeni oko ulične svetiljke
poziv u pomoć ili dar božji
rasut kao osmeh sfinge
oko grobova upokojenih grnčara
čije su oči popili šugavi nosači
čuda se događaju bez pravila
ili se ne događaju
praćakaju se u mulju svesti među iskrivljenim
pivskim čepovima
i nedogorelim opušcima
među osušenim smokvinim grančicama
i zgužvanim novinama sa izbledelim naslovima
među spiralno uvijenim ljuskama oraha
i stidnim dlakama koje je pojela so
čuda su kao deca penzionisanih klovnova
što stoje pred ogledalima
tražeći u njima mrtve oči majke
koja je umrla na porođaju
uznemiri ih strah koji se iznenada propne
i zalaje kao dugodlaka nakaza
osvetljena baterijskom lampom
noćnog čuvara gradskih parkova
tada izlaze u dugim kolonama
obasjana hladnim sjajem kometa uvijenih u staniol
kruže svemirom kloparajući kao sibirski vozovi
zaleđenih prozora
iza kojih u zagušljivoj utrobi vagona
ruski intelektualci šapuću staljinovo ime
sluteći da put vodi u progonstvo
sir i proja
to je ono što traži mudrost
izbledela od pranja kao kuhinjska mušema
po kojoj se ospu pege i čirevi
ako joj lice čami u polumraku
po njoj se uhvati paučina
i memla joj zaudara ispod pazuha
ako ćutanje ispuni njene oči
suvo i začepljeno srce naroda bruji
kao ljuštura školjke u koju se uvukao
ropac zalazećeg sunca
zrno maka salutira uniformisanim kricima galebova
koji štrajkuju glađu
u njihovim nozdrvama su štipaljke
i prsti sudbine u analnim otvorima
težina kojom ih pritiska teret samoubistva
tera ih na zajedničku molitvu
pred bronzanim poprsjem lažnog totema
čija je šuplja unutrašnjost ispunjana krvlju
i gnojem isceđenim iz tela sledbenika